جمعیت «سیبستان» در دهه بیست شمسی

با استناد به «فرهنگ جغرافیایی ایران» جمعیت ساکنین سیبستان در دهه بیست شمسی 559 نفر بوده است؛

کار تدوین نخستین «فرهنگ جغرافیایی ایران» در اواخر دهه بیست شمسی توسط «دایره جغرافیایی ستاد ارتش» آغاز می شود این فرهنگ مشتمل بر 11 جلد بوده که تقریبا تمام شهرها، بخش ها و آبادی های ایران را به صورت مختصر معرفی می کند. جلد اول این فرهنگ به استان مرکزی اختصاص دارد. (لازم به ذکر است در آن دوره استان مرکزی با آنچه که در حال حاضر می شناسیم متفاوت بوده و شامل شهرها و بخش های تهران، کرج، قزوین، قم، ساوه، محلات، ساوجبلاغ، طالقان، شهریار و ...بوده است).

در مقدمه این فرهنگ  آمده است: «کشور ایران دارای حدود پنجاه هزار آبادی بزرگ و کوچک است ... . جلد یکم مربوط به استان مرکزی شامل 6 شهرستان 28 بخش و 2685 آبادی می باشد و چون از حیث تعداد شهرستان و دهستان از اغلب استان ها کمتر است بنابراین یکی از کوچک ترین جلدهای فرهنگ جغرافیای کشور است و کلیه آن یازده جلد خواهد بود ...».

مطابق تقسیمات درج شده در این فرهنگ کرج بخشی از شهرستان تهران بوده و شامل: حومه، ارنگه، لورا و شهرستانک، برغان، فشند، ساوجبلاغ و اشتهارد می شده است.

نام سیبستان در صفحه 120 این فرهنگ با توضیحات مختصری آورده شده است:

 

همچنین نام آبادی های سیف آباد، ولیان، آردهه و وشکین را نیز در این فرهنگ می توان دید:

سیف آباد

 

ولیان

 

آردهه

 

وشکین

 

 

 

 

صفحه اول فرهنگ جغرافیایی ایران

 

لطفا نظر بدهید

مراسم تاسوعا 95 - سری اول

عکس ماهواره ای از روستا

چند عکس ماهواره از از روستای سیبستان. 

منبع: سایت wikimapia

لطفا نظر بدهید

درباره آثار تاریخی خوروین

     منطقه ساوجبلاغ دارای آثار تاریخی و محوطه های باستانی فراوانی است که شاید برای بسیاری حتی بومیان منطقه نیز ناشناخته باشند. تقریبا همه اهالی ساوجبلاغ نام روستای خوروین را شنیده اند اما کمتر کسی می دانست که این روستا دارای آثار تاریخی ارزشمندی است که سال ها قبل از کشور خارج شده بودند.

     سال 93، بازگشت آثار خوروین از کشور بلژیک مهمترین اتفاقی بود که در سازمان میراث فرهنگی افتاد و حتی برخی کارشناسان معتقدند که مهمترین اتفاق در حوزه میراث فرهنگی در طول سالهای گذشته بازگشت این آثار بوده است.

داستان بازگشت آثار خورین

     موضوع پرونده مربوط به خروج غیرقانونی بیش از ۳۰۰ قلم اشیاء و آثار باستانی مکشوفه از ناحیه «خوروین» (حدود ۲۰۰۰ سال قبل از میلاد) است که در سال ۱۳۴۴ توسط «وولف کاریوس» که با یک ایرانی به نام پروفسور ملکی، ازدواج کرده بود، از کشور خارج شد.

پس از این‌که دولت ایران از وجود این اشیاء عتیقه در موزه‌ای در شهر «گنت» در بلژیک مطلع شد، در سال ۱۳۶۰ در محاکم بلژیک طرح دعوی کرد، دادگاه بدوی قرار توقیف اشیاء را صادر کرد، اما خانم ملکی با ادعای مالکیت اشیاء تاریخی به این قرار توقیف اعتراض کرد و قاضی بلژیکی در شهریور ۱۳۶۱ اشیاء عتیقه را تا پایان دادرسی مطروحه و تا تعیین تکلیف مالکیت آنها در اختیار موزه «سنکانتر» بروکسل قرار داد.

در جریان دعوی، خانم ملکی مدعی شد که به صورت قانونی این کار را انجام داده است، خانم ملکی و آقای واندنبرگ در حین دعوی فوت کردند، اما ورثه آنها پرونده را ادامه دادند. دادگاه مرحله بدوی در بلژیک در سال ۱۳۷۷ متاسفانه دعوای ایران مبنی بر مالکیت و استرداد این اشیاء به ایران را رد کرد. اما دولت ایران و سازمان میراث فرهنگی از پیگیری دست نکشیدند و سرانجام در اثر تلاش و دفاعیات حقوقی که به عمل آمد و به دنبال جلسه رسیدگی مهر ماه ۱۳۹۲ در دیوان عالی کشور بلژیک، رای به نفع ایران داده شد.

سرانجام پس از 35 سال این آثار زمستان سال گذشته به کشور بازگشت. این پیروزی آنقدر برای کشور اهمیت داشت که بعد از پیروزی تاریخی ایران در دادگاه بلژیک و بازگرداندن اشیا متعلق به منطقه باستانی خوروین، رییس  جمهور  از آنها رونمایی کرد و گفت: برگزاری نمایشگاه‌هایی که آثار تمدنی ملت ایران را به نمایش می‌گذارد، می‌تواند بسیاری از ایران‌هراسی‌ها را رفع کند.

همچنین سلطانی فر رئیس سازمان میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی هم گفت: اشیا تاریخی خوروین به شدت مورد توجه باستان شناسان است. پس از مدتی نیز سازمان در یک مراسم از سفرای کشورها برای بازدید این آثار دعوت کرد.

ورود آثار تاریخی خوروین  به ایران

ویترین تعدادی از آثار تاریخی خوروین در موزه ملی ایران در تهران

بازدید رئیس جمهور از آثار تاریخی خوروین در موزه ملی ایران

عکس قدیمی (1)

چند عکس قدیمی از روستا

 

دسته عزاداری روز تاسوعا به سمت رو ستای وشکین- سال 1374

 

 

 

مراسم عزاداری در کنار مسجد روستا-  سال 1374

 

 

 

 

 

 

 

 

 

لطفا نظر بدهید

صفحه مسجد قدیمی روستا در ویکی پدیا

     صفحه مسجد قدیمی روستای سیبستان را اتفاقی در سایت ویکی پدیا- wikipedia - دیدم. در این صفحه نوشته شده که بنای قدیمی مسجد مربوط به دوره ی زندیه بوده و توسط میراث فرهنگی نیز ثبت شده بوده است. توضیح مربوط به این بنا در این سایت بدین شرح آمده است:

       «مسجد جامع قدیمی سیبستان مربوط به دوره زند است و در شهرستان ساوجبلاغ، بخش چندار، روستای سیبستان واقع شده و این اثر در تاریخ ۲ بهمن ۱۳۸۲ با شمارهٔ ثبت ۱۰۸۲۸ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است».

البته مطالب این سایت توسط افراد مختلف و به صورت آزاد درج میشود و ممکن است صحیح نباشد به هر حال اگر کسی اطلاعات دقیق تری دارد و می تواند ارسال کند ممنون می شوم.

درباره شهید ایرج خرم جاه

     در تابستان سال 92 برنامه ماه عسل در یکی از قسمت های خود مصاحبه ای با آقای جعفر زمردیان انجام می دهد و به بیان خاطرات اسارت و نحوه بازگشتش به وطن را پخش میکند. ایشان طی برنامه عکسی از شهیدی که به جای او دفن شده بود  را نشان میدهد و خواستار شناسایی او از طرف خانواده و آشنایان اش میشود. پس از پخش این برنامه بسیاری با برنامه تماس می گیرند و احتمال شناختن شهید را مطرح می کنند. به هر حال پس از تحقیقات و بررسی هایی که صورت می گیرد مشخص می شود که تصویر نشان داده شده «شهید ایرج خرم جاه» است که بدلیل شباهت بسیار با آقای جعفر زمردیان که در همان زمان به اسارت نیروهای عراقی درآمده بود بجای او در همدان تشییع و دفن شده است.

     پس از  اعلام شناسایی قطعی شهید ایرج خرمجاه که به «یونس خاک» معروف شد. این مسئله در رسانه ها بازتاب وسیعی پیدا کرد و تقریبا از طرف همه ی رسانه های کشور پوشش داده شد و مراسم با شکوهی با حضور مادر و اعضاء خانواده و بستگان شهید ایرج خرم جاه و  همچنین بسیاری از مردم همدان، در این شهر و بر سر مزار این شهید برگزار گردیده و از مقام والای این شهید تجلیل گردید.

  

مادر شهید ایرج خرم جاه

 نمایش عکس شهید ایرج خرم جاه در برنامه ماه عسل - ماه رمضان 1392

تشییع شهید جعفر زمردیان که در واقع پیکر شهید ایرج خرم جاه بوده است، در سال 1366

سنگ مزار شهید خرم جاه در مزار شهدای همدان قبل از شناسایی.

تعویض سنگ مزار پس از شناسایی.

مراسم بزرگداشت شهید ایرج خرم جاه در همدان  - 29 مرداد 1392

لطفا نظر بدهید

اخبار

با سلام؛
از دوستان عزیز دعوت می شود در صورت تمایل با وبلاگ روستای سیبستان همکاری نموده، عکس ها و مطالب خود را به آدرس: [e-mail] ارسال نمایند.بدیهی است عکس ها و مطالب ارسالی پس از بازبینی و بررسی با نام صاحب آن در وبلاگ درج خواهد شد.

شهدای سیبستان

درباره روستای سیبستان

     «سیبستان» روستایی ییلاقی و خوش آب و هوا در شهرستان ساوجبلاغ و در دامنه های جنوبی رشته کوه البرز قرار دارد. برای رسیدن به این روستا می بایست از اتوبان کرج - قزوین یا جاده قدیم آن و از خروجی «کردان» اقدام کرد که پس از عبور از چند محله و روستای دیگر مانند: کوهسار(چندار)، قلعه چندار، آردهه، و وشکین به این روستا می رسید. در واقع سیبستان آخرین روستای مسیر خود است و جاده ماشین رو به پایان میرسد و پس از آن روستای دیگری نیست. سمت بالای روستا به کوه های مرتفع البرز ختم می شود البته در گذشته و قبل از احداث جاده مردم روستا از مسیر روستای «وِلیان» برای رفت و آمد به شهر استفاده می کرده اند بدین صورت که از مسیر مال رو از سیبستان تا ولیان را طی می کرده اند و از آن جا با وسایل نقلیه به شهر رفته و پس از تهیه مایحتاج خود دوباره ازهمین مسیر به روستا باز می گشته اند که البته راه زیاد و سختی بوده است. در حال حاضر بیشتر سیبستانی ها در شهرهای کرج، هشتگرد، گلسار(سیف آباد) و تعداد کمی نیز در تهران ساکن هستند.

     نام های خانوادگی سیبستانی ها عبارتند از: حجرگشت، خرم جاه، سبزمکان، صفاخیل، فیروزگاه، کوه فلاح، کوه خیل، کمرروستا و کیاروستا و ... .




آب و هوا، وضعیت جغرافیایی و بافت مسکونی روستای سیبستان:

     آب و هوای روستای سیبستان معتدل کوهستانی است و تابستان های خنکی دارد، میزان بارندگی آن مناسب و چشمه های داخل و اطراف روستا همیشه پر آب بوده اما در سال های اخیر مانند بسیاری از مناطق دچار خشکسالی یا کم آبی شده و بعضی از مناطق و باغات آن خشک شده یا آسیب دیده اند. خانه های سیبستان در دامنه کوه بنا شده و معماری آن به صورت پلکانی بوده است که البته مانند بسیاری از روستاهای دیگر بافت قدیمی و اصیل آن تخریب شده و شکل و شمایل اصلی خود را از دست داده و جای آن ها را خانه های جدید و بدون در نظر گرفتن هویت اقلیمی آن داده است و فقط تعداد معدودی از خانه های قدیمی باقی مانده که آن ها هم رو به ویرانی نهاده یا در آینده نه چندان دور جای خود را به خانه های جدید خواهند داد!
     در گذشته فعالیت اصلی اهالی روستا باغداری و دامداری بوده و از این راه روزگار می گذرانده اند اما در حال حاضر دامداری وجود ندارد ولی باغات خوشبختانه همچنان حفظ شده اند و شاید بتوان گفت وابستگی بسیاری از سیبستانی ها به روستا، به واسطه باغ هایشان است و در طول سال توفیق اجباری پیدا می کنند که به روستا رفت و آمد داشته باشند. بیشتر درخت های میوه در سیبستان شامل: گیلاس، آلبالو، توت، گردو، بادام وآلو است. البته درختان دیگری هم مثل زردآلو(شیلانک)، سیب، ازگیل(کِندوس)، سنجد و ... به صورت تک درخت و پراکنده وجود دارد.
روستای سیبستان در حال حاضر جزو روستاهای  کم آب است و نیاز آن از طریق چشمه های معدود داخل و اطراف آن تأمین می شود و تا به امروز هم آب لوله کشی ندارد. هرچند از سال های قبل با نصب منبع در بالای روستا تا حدی مشکل کمبود آب مصرفی رفع شده ولی برای آبیاری باغات همچنان مشکل کم آبی وجود دارد و احتمال آن هست که با کم شدن نزولات جوی و بروز خشکسالی و عدم ذخیره سازی مناسب آب در فصول بارندگی، آسیب بیشتری به باغات روستا برسد که می بایست در این مورد فکری کرد.
     در مورد دیگر محصولات تولیدی سیبستان می توان گفت در گذشته که روستا ساکنین دائمی داشت محصولات مختلف لبنی، انواع نان، بافته های مختلف و ... داشته است و در حال حاضر تهیه و تولید آن به صفر رسیده است.
     محل ها و مناطق مختلف سیبستان دارای نام ها و اصطلاحات گوناگونی است که بیشتر آن به زبان محلی است: جرمله (بالا محله)، میان مله (میان محله)، جیرمله (پایین محله) و مناطق اطراف سیبستان مانند: لویی سر، لویی دیم، بند بن، وزنگا، شورکی دره و ... .

لطفا نظر بدهید